Complex Zuid Afrika
Blijf op de hoogte en volg Hanny en André
21 December 2018 | Zuid-Afrika, Kempton Park
20-8
Vandaag vroeg op, we willen op tijd naar The African Mall om inkopen te doen. Ja, want we zijn uitgenodigd in Johannesburg bij Elisabeth Boccaro (van Amberhall Ridgebacks) en willen niet met lege handen aankomen. Dit adres kregen we enkele dagen geleden door van de familie die we aan het begin van onze reis wilden bezoeken (lionriver), maar die helaas verhuisd waren van Outshoorn naar een dorp in de omgeving van Stellenbosch. Geweldig dat ze nog aan ons gedacht hebben en meedenken in de routerichting.
The African Mall, is het grootste, overdekte super-de-luxe winkelcentrum van Zuid Afrika. De bouw heeft 5 biljoen Rand gekost, wat ongeveer gelijk staat aan 300 miljoen euro. Bij aankomst moeten we eerst door poortjes waar 15 cm hoge stalen tandjes omhoog staan in de vloer. Deze klappen plat als we het parkeerkaartje pakken en de slagboom omhoog gaat. Een grote, ruime en hoge parkeerhal duikt op als we van de oprit komen. Er staan in de enorme hal, zeggen en schrijven, 6 witte auto's (andere kleuren auto's kennen ze niet in ZA). Parkeerruimte genoeg dus. Een mannetje staat in een blauwe overal auto's te wassen en stormt gelijk op André af "carwash sir"?
André doet net of hij al jaren boodschappen doet bij The Africab Mall, loopt stevig door naar de ingang van het winkelcentrum en roept het mannetje streng vermanend toe "No carwash". Het mannetje dringt niet verder aan en druipt snel af.
We kijken onze ogen uit als we met de roltrap het centrale plein op de eerste verdieping bereiken. Wat een luxe. Merken als Giorgio Armani, Gucci, Burberry en Prada. Goh, menigeen kan de eindjes niet aan elkaar knopen in Zuid-Afrika, nee we hebben geen behoefte aan iets nieuws. Wat kun je dan ineens tevreden zijn met wat je allemaal al hebt!
Bij een Lindt shop kopen we bescheiden pakketje chocolade en laten die mooi verpakken.
Dan op pad naar Amberhall Ridgebacks. Google wijst ons de weg, maar ook nu worden we weer een zandpad ingestuurd, met meters hoge muren rechts en links. Waarschijnlijk een gewone weg voor ZA begrippen, maar wij besluiten toch op het verharde weggedeelte te blijven.
Bij de twee meter hoge poort van Amberhall staat een codekastje, toets 1 voor die persoon, toets 2 voor die persoon. Maar het werkt niet, wat we ook toetsen, geen contact, de vestingpoort gaat niet open voor ons.
Als ik na 15 min bel krijg ik Elisabeth aan de lijn. "Oh sorry, sometimes the gate does not work, I come to pick you up".
Het duurt even, maar dan zien we een blanke mevrouw met haar auto aan de andere kant van de poort verschijnen, in een ....witte auto.
De poort gaat open en we volgen haar over het zandpad, over een riviertje, kronkelend richting huize Amberhall.
De hondje komen ons al enthousiast begroeten en lopen langs de auto mee. Wat een ruimte, een mooi huis, mooie tuin met zwembad en wat verderop een gebouw wat de B&B moet zijn.
De tuinman is struikjes aan het snoeien en begroet ons lachend. Hij mist een paar tanden.
Elisabeth heet ons welkom en we kunnen eindelijk weer eens een paar RR hondjes knuffelen. Het voelt gelijk eigen, want ze lijken natuurlijk erg op wat we zelf thuis rond hebben lopen.
André is helemaal in zijn hum..www.amberhall.co.za. De chocoladerepen en bonbons vallen in de smaak.
We krijgen een rondleiding over het terrein en mogen de B&B bekijken www.amberhallguesthouse.co.za De schoonmaakster heeft net alles gedweild, we moeten even wachten tot het droog is. Elisabeth heeft speciaal voor ons een heerlijke carrot cake gebakken. Lekker bakje koffie erbij en maar kletsen over de honden, over het leven in ZA en in Nederland.
Na een heerlijke, bijzonder gastvrije en lekker warme middag, rijden we weer terug naar ons hotel om ons voor te bereiden op de lange vliegreis. Rond 18 uur is het weer donker en voor die tijd moeten we terug zijn.
De chauffeur die onze auto op zou komen halen is niet verschenen. Dat gebeurt wel vaker volgens de manager van het hotel. Ze vragen de sleutels en verplaatsen de auto naar de parkeerplek achter het hotel. We moeten er maar op vertrouwen dat het goed komt. De beelden van losse onderdelen en een gestripte auto zwaai ik maar gauw weg. We horen het wel.
Om 20 uur worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. De chauffeur laat ons binnen in een busje met donker glas, wij zijn niet te zien. Met een rap tempo rijdt hij door minder bedeelde wijken, naar het vliegveld. Hij kent de weg, maar nu zien we ook Johannesburg van een minder mooie kant. Het is druk op straat in de nauwe straatjes, vervallen huisjes, groot en klein is buiten. En iedereen heeft een donkere huidskleur. Er ligt veel rommel op de weg. Mensen kijken zorgelijk. Dit plaatje staat in schril contrast met de luxe wijken met mooie grote huizen, hoge muren en de shopping mall, waar we vanmorgen waren.
We hopen dat ooit de verschillen tussen arm en rijk, man en vrouw verdwijnen, er meer respect voor elkaar komt, maar na drie en een halve week ZA kunnen wij wel stellen dat de kans bijna nihil is. Het leven is daar zo complex geworden. Wij zullen dit ins ons leven niet meer meemaken. Als, ja als het komt, zal dit vele generaties later zijn..
Vandaag vroeg op, we willen op tijd naar The African Mall om inkopen te doen. Ja, want we zijn uitgenodigd in Johannesburg bij Elisabeth Boccaro (van Amberhall Ridgebacks) en willen niet met lege handen aankomen. Dit adres kregen we enkele dagen geleden door van de familie die we aan het begin van onze reis wilden bezoeken (lionriver), maar die helaas verhuisd waren van Outshoorn naar een dorp in de omgeving van Stellenbosch. Geweldig dat ze nog aan ons gedacht hebben en meedenken in de routerichting.
The African Mall, is het grootste, overdekte super-de-luxe winkelcentrum van Zuid Afrika. De bouw heeft 5 biljoen Rand gekost, wat ongeveer gelijk staat aan 300 miljoen euro. Bij aankomst moeten we eerst door poortjes waar 15 cm hoge stalen tandjes omhoog staan in de vloer. Deze klappen plat als we het parkeerkaartje pakken en de slagboom omhoog gaat. Een grote, ruime en hoge parkeerhal duikt op als we van de oprit komen. Er staan in de enorme hal, zeggen en schrijven, 6 witte auto's (andere kleuren auto's kennen ze niet in ZA). Parkeerruimte genoeg dus. Een mannetje staat in een blauwe overal auto's te wassen en stormt gelijk op André af "carwash sir"?
André doet net of hij al jaren boodschappen doet bij The Africab Mall, loopt stevig door naar de ingang van het winkelcentrum en roept het mannetje streng vermanend toe "No carwash". Het mannetje dringt niet verder aan en druipt snel af.
We kijken onze ogen uit als we met de roltrap het centrale plein op de eerste verdieping bereiken. Wat een luxe. Merken als Giorgio Armani, Gucci, Burberry en Prada. Goh, menigeen kan de eindjes niet aan elkaar knopen in Zuid-Afrika, nee we hebben geen behoefte aan iets nieuws. Wat kun je dan ineens tevreden zijn met wat je allemaal al hebt!
Bij een Lindt shop kopen we bescheiden pakketje chocolade en laten die mooi verpakken.
Dan op pad naar Amberhall Ridgebacks. Google wijst ons de weg, maar ook nu worden we weer een zandpad ingestuurd, met meters hoge muren rechts en links. Waarschijnlijk een gewone weg voor ZA begrippen, maar wij besluiten toch op het verharde weggedeelte te blijven.
Bij de twee meter hoge poort van Amberhall staat een codekastje, toets 1 voor die persoon, toets 2 voor die persoon. Maar het werkt niet, wat we ook toetsen, geen contact, de vestingpoort gaat niet open voor ons.
Als ik na 15 min bel krijg ik Elisabeth aan de lijn. "Oh sorry, sometimes the gate does not work, I come to pick you up".
Het duurt even, maar dan zien we een blanke mevrouw met haar auto aan de andere kant van de poort verschijnen, in een ....witte auto.
De poort gaat open en we volgen haar over het zandpad, over een riviertje, kronkelend richting huize Amberhall.
De hondje komen ons al enthousiast begroeten en lopen langs de auto mee. Wat een ruimte, een mooi huis, mooie tuin met zwembad en wat verderop een gebouw wat de B&B moet zijn.
De tuinman is struikjes aan het snoeien en begroet ons lachend. Hij mist een paar tanden.
Elisabeth heet ons welkom en we kunnen eindelijk weer eens een paar RR hondjes knuffelen. Het voelt gelijk eigen, want ze lijken natuurlijk erg op wat we zelf thuis rond hebben lopen.
André is helemaal in zijn hum..www.amberhall.co.za. De chocoladerepen en bonbons vallen in de smaak.
We krijgen een rondleiding over het terrein en mogen de B&B bekijken www.amberhallguesthouse.co.za De schoonmaakster heeft net alles gedweild, we moeten even wachten tot het droog is. Elisabeth heeft speciaal voor ons een heerlijke carrot cake gebakken. Lekker bakje koffie erbij en maar kletsen over de honden, over het leven in ZA en in Nederland.
Na een heerlijke, bijzonder gastvrije en lekker warme middag, rijden we weer terug naar ons hotel om ons voor te bereiden op de lange vliegreis. Rond 18 uur is het weer donker en voor die tijd moeten we terug zijn.
De chauffeur die onze auto op zou komen halen is niet verschenen. Dat gebeurt wel vaker volgens de manager van het hotel. Ze vragen de sleutels en verplaatsen de auto naar de parkeerplek achter het hotel. We moeten er maar op vertrouwen dat het goed komt. De beelden van losse onderdelen en een gestripte auto zwaai ik maar gauw weg. We horen het wel.
Om 20 uur worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. De chauffeur laat ons binnen in een busje met donker glas, wij zijn niet te zien. Met een rap tempo rijdt hij door minder bedeelde wijken, naar het vliegveld. Hij kent de weg, maar nu zien we ook Johannesburg van een minder mooie kant. Het is druk op straat in de nauwe straatjes, vervallen huisjes, groot en klein is buiten. En iedereen heeft een donkere huidskleur. Er ligt veel rommel op de weg. Mensen kijken zorgelijk. Dit plaatje staat in schril contrast met de luxe wijken met mooie grote huizen, hoge muren en de shopping mall, waar we vanmorgen waren.
We hopen dat ooit de verschillen tussen arm en rijk, man en vrouw verdwijnen, er meer respect voor elkaar komt, maar na drie en een halve week ZA kunnen wij wel stellen dat de kans bijna nihil is. Het leven is daar zo complex geworden. Wij zullen dit ins ons leven niet meer meemaken. Als, ja als het komt, zal dit vele generaties later zijn..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
