Haenertsburg goudstadje
Blijf op de hoogte en volg Hanny en André
18 Augustus 2018 | Zuid-Afrika, Haenertsburg
18-8
Vandaag hebben we een Joko Ono en John Lennon dag. Maar dan in het Sherwood. Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer. Het regent de hele dag vandaag. De prachtige roodbruine terra grond en de groeizame regen zorgen hier voor een voedzame bodem, waar alles weelderig op groeit.
De temperatuur zal vandaag maximaal 14 graden zijn. André valt al gauw in slaap. Hij is erg moe. En ik, ik tik mijn verhaal.
Om 14 uur gaan we toch maar rijden, we rijden naar Haenertsburg. Een Zwitsers goudstadje. Het zijn flinke bergpassen waar we over moeten en we moeten door regen en wolken/mist, waardoor we niet kunnen zien hoe hoog de afgronden zijn. Lijnen op de weg en vangrails zijn er nauwelijks of ze zijn dubbelgevouwen en steken half de weg op. Mens en dier loopt op de weg. Rustig rijden dus.
Haenertsburg is een klein dorpje tegen een berghelling aangebouwd. Beneden is een groot meer. Het ziet er nu in de regen een beetje treurig uit, maar zal in zomertijd ongetwijfelt gezellig aandoen. De huizen liggen er ten opzichte van alle andere plaatsen die we bezocht hebben vreedzaam bij. Er zijn geen hoge poorten, muren of stroomdraden. De toeristen zijn voornamelijk wandelaars. Er zijn veel routes uitgezet, naar de kloof en watervallen.
In Haenertsburg bezoeken we een piepklein onbemand museumpje. Hier hangen gekrulde en vergeelde foto's van weleer. Oude foto's van bosjesmannen, van de eerste blanken, van de goudzoekers. Opvallend, de goudzoekers waren allemaal lange slanke mensen.
Ook een foto van Prins Bernard hangt er tussen, die een boom plant voor het gemeentehuis. Hij was natuurlijk veel in Afrika. We zien foto's van de eerste huizen in Haenertsburg 1880 en zeg nu zelf, hoe herkenbaar.
Er liggen gebruiksvoorwerpen van de oertijd (miljoenen jaren terug) in gammele glazen kastjes. Veel voorwerpen uit vervlogen tijden. Alles ligt willekeurig in de ruimte van het kleine schuurtje uitgestald.
We zoeken nog een trendy restaurantje op voor een cappuccino met een zelfgemaakte warme appelkoek. De eigenaresse van de zaak is blond, lang en slank. Hé, een nazaat.
Het regent nog steeds. Voor het donker zijn we weer terug in Tzaneen en gaan naar Kings Walden voor het diner. We hebben het hele restaurant voor ons alleen (dat wisten we bij reservering de dag ervoor). De kokkin is er vanavond alleen voor ons. Walter, de ober, ontvangt ons weer hartelijk en maakt de openhaard aan. Zijn Engels is niet zo goed, maar we komen er samen wel uit. Het menu staat vast dat is makkelijk voor hem, we hebben het gisteren goedgekeurd. Een rolletje zalm met geitenkaas op een bedje van fijne groenten, springbok schijfjes medium gebakken met frietjes en groeten en chocoladetaart of cheesecake na. Geweldig lekker. Als we vertrekken sluit Walter de deur achter ons dicht. Hij blijft alleen achter in het lege hotel.
Vandaag hebben we een Joko Ono en John Lennon dag. Maar dan in het Sherwood. Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer. Het regent de hele dag vandaag. De prachtige roodbruine terra grond en de groeizame regen zorgen hier voor een voedzame bodem, waar alles weelderig op groeit.
De temperatuur zal vandaag maximaal 14 graden zijn. André valt al gauw in slaap. Hij is erg moe. En ik, ik tik mijn verhaal.
Om 14 uur gaan we toch maar rijden, we rijden naar Haenertsburg. Een Zwitsers goudstadje. Het zijn flinke bergpassen waar we over moeten en we moeten door regen en wolken/mist, waardoor we niet kunnen zien hoe hoog de afgronden zijn. Lijnen op de weg en vangrails zijn er nauwelijks of ze zijn dubbelgevouwen en steken half de weg op. Mens en dier loopt op de weg. Rustig rijden dus.
Haenertsburg is een klein dorpje tegen een berghelling aangebouwd. Beneden is een groot meer. Het ziet er nu in de regen een beetje treurig uit, maar zal in zomertijd ongetwijfelt gezellig aandoen. De huizen liggen er ten opzichte van alle andere plaatsen die we bezocht hebben vreedzaam bij. Er zijn geen hoge poorten, muren of stroomdraden. De toeristen zijn voornamelijk wandelaars. Er zijn veel routes uitgezet, naar de kloof en watervallen.
In Haenertsburg bezoeken we een piepklein onbemand museumpje. Hier hangen gekrulde en vergeelde foto's van weleer. Oude foto's van bosjesmannen, van de eerste blanken, van de goudzoekers. Opvallend, de goudzoekers waren allemaal lange slanke mensen.
Ook een foto van Prins Bernard hangt er tussen, die een boom plant voor het gemeentehuis. Hij was natuurlijk veel in Afrika. We zien foto's van de eerste huizen in Haenertsburg 1880 en zeg nu zelf, hoe herkenbaar.
Er liggen gebruiksvoorwerpen van de oertijd (miljoenen jaren terug) in gammele glazen kastjes. Veel voorwerpen uit vervlogen tijden. Alles ligt willekeurig in de ruimte van het kleine schuurtje uitgestald.
We zoeken nog een trendy restaurantje op voor een cappuccino met een zelfgemaakte warme appelkoek. De eigenaresse van de zaak is blond, lang en slank. Hé, een nazaat.
Het regent nog steeds. Voor het donker zijn we weer terug in Tzaneen en gaan naar Kings Walden voor het diner. We hebben het hele restaurant voor ons alleen (dat wisten we bij reservering de dag ervoor). De kokkin is er vanavond alleen voor ons. Walter, de ober, ontvangt ons weer hartelijk en maakt de openhaard aan. Zijn Engels is niet zo goed, maar we komen er samen wel uit. Het menu staat vast dat is makkelijk voor hem, we hebben het gisteren goedgekeurd. Een rolletje zalm met geitenkaas op een bedje van fijne groenten, springbok schijfjes medium gebakken met frietjes en groeten en chocoladetaart of cheesecake na. Geweldig lekker. Als we vertrekken sluit Walter de deur achter ons dicht. Hij blijft alleen achter in het lege hotel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
