De Panoramaroute
Blijf op de hoogte en volg Hanny en André
14 Augustus 2018 | Zuid-Afrika, Graskop
14-8
Vannacht slecht geslapen vanwege een zeer vervelende mug, die we ondanks diverse pogingen niet konden vinden. Je kent dat wel, steeds als je bijna slaapt komt hij weer aan je oor zeuren.
Vandaag gaan we de Panoramaroute rijden. Via Graskop (inderdaad berg met gras op de bovenkant) komen we op de route. Het is geen vakantieseizoen en we merken ook hier dat het rustig is.
Het hoogtepunt van de panoramaroute is de Blyde River Canyon: één van de langste kloven ter wereld, met spectaculaire vormen en de mooiste panorama’s van het land.
We bezoeken Gods Window; een uitzichtpunt van bijna 1000 meter hoog. Boven aan de berg is nog een stukje regenwoud, waar we doorheen lopen en uit moeten kijken dat we niet uitglijden.
De drie Rondavels; drie opvallend gevormde ronde bergen en Bourkes Luck Potholes; enorme ronde gaten, gevormd door water en steen.
Hier in Zuid Afrika is er weinig gedaan aan veiligheid en wij houden ons hart vast als we zien dat sommige mensen zo dicht op de rand van een afgrond gaan staan. André waarschuwt me ook dat ik niet te dicht bij een toerist moet gaan staan die zijn leven waagt voor een foto. Ze zullen je maar vastpakken als ze vallen. Mijn maag draait om, ik blijf idd maar beter uit de buurt van anderen.
We krijgen een tip om onderweg te stoppen in de Boskombuis. Een restaurantje in de buitenlucht midden in de Canyon. We moeten daarvoor eerst met de auto een lange bochtige weg nemen van prachtig rood terra zand. Door een klein riviertje banjeren. Dan over een heuvelrug langs een groot huizenhoog rotsblok rijden en aan de andere kant daarvan weer naar beneden, richting het riviertje.
Het restaurantje is gesitueerd tussen de grote rots en het kabbelend riviertje in. De rots is gespleten in het midden en precies daardoor trekt de rook van de bbq omhoog. Een natuurlijk rookkanaal. Er staan picknick tafels en halve boomstammen om te zitten. Het serviesgoed is van wit emaille uit grootmoeders tijd, waar de stukjes emaille al vanaf zijn door slijtage. Twee kokkinnen staan in de volle rook hun werk te doen. Door de kleuren van de kleding en hoofddoek lijken het wel zusters uit het klooster.
Het toilet is een hokje 100 meter verderop op palen. Het toilet kan niet op slot, maar dat maak ik wel vaker mee hier in ZA. Binnen is er gelukkig wel een toiletpot, dat is een meevaller. Het raam is een open gat van één meter bij één meter op pothoogte en je hebt zittend een mooi uitzicht op het riviertje. Ik bedenk me wel dat het uitzicht andersom ook wel eens boeiend kan zijn, als je besluit een stukje langs het riviertje te lopen ;-p
André krijgt in plaats van een glas bij zijn biertje een emaille koffiemok. Dan liever de fles!
We eten springbok van de gril, wat erg lekker mals is.
Ondertussen zien we een toerist uitglijden over de gladde steen in het riviertje en tot aan zijn oksel is hij nat. Iedereen klapt en lacht. Hij pakt het sportief op en bedankt met opgeheven hoofd het publiek, alsof zijn theaterstuk er op zit. Zo snel is het gebeurt, denk ik nog. Met de beelden van de bezochte gevaarlijke plekken in mijn hoofd.
We bekijken de Berlin waterval (weinig water) en kopen met afdingen een Hippo van hout. Bij het kraampje zit een schattig klein kind op gekleurde dekentjes. Het kind heeft niets om mee te spelen, maar is toch zoet.
Weer terug in Hazyview kunnen we zeggen dat we ruim 4500 km door ZA hebben gereisd afgelopen weken. Inclusief de 1300 km binnenlandse vlucht.
Vannacht slecht geslapen vanwege een zeer vervelende mug, die we ondanks diverse pogingen niet konden vinden. Je kent dat wel, steeds als je bijna slaapt komt hij weer aan je oor zeuren.
Vandaag gaan we de Panoramaroute rijden. Via Graskop (inderdaad berg met gras op de bovenkant) komen we op de route. Het is geen vakantieseizoen en we merken ook hier dat het rustig is.
Het hoogtepunt van de panoramaroute is de Blyde River Canyon: één van de langste kloven ter wereld, met spectaculaire vormen en de mooiste panorama’s van het land.
We bezoeken Gods Window; een uitzichtpunt van bijna 1000 meter hoog. Boven aan de berg is nog een stukje regenwoud, waar we doorheen lopen en uit moeten kijken dat we niet uitglijden.
De drie Rondavels; drie opvallend gevormde ronde bergen en Bourkes Luck Potholes; enorme ronde gaten, gevormd door water en steen.
Hier in Zuid Afrika is er weinig gedaan aan veiligheid en wij houden ons hart vast als we zien dat sommige mensen zo dicht op de rand van een afgrond gaan staan. André waarschuwt me ook dat ik niet te dicht bij een toerist moet gaan staan die zijn leven waagt voor een foto. Ze zullen je maar vastpakken als ze vallen. Mijn maag draait om, ik blijf idd maar beter uit de buurt van anderen.
We krijgen een tip om onderweg te stoppen in de Boskombuis. Een restaurantje in de buitenlucht midden in de Canyon. We moeten daarvoor eerst met de auto een lange bochtige weg nemen van prachtig rood terra zand. Door een klein riviertje banjeren. Dan over een heuvelrug langs een groot huizenhoog rotsblok rijden en aan de andere kant daarvan weer naar beneden, richting het riviertje.
Het restaurantje is gesitueerd tussen de grote rots en het kabbelend riviertje in. De rots is gespleten in het midden en precies daardoor trekt de rook van de bbq omhoog. Een natuurlijk rookkanaal. Er staan picknick tafels en halve boomstammen om te zitten. Het serviesgoed is van wit emaille uit grootmoeders tijd, waar de stukjes emaille al vanaf zijn door slijtage. Twee kokkinnen staan in de volle rook hun werk te doen. Door de kleuren van de kleding en hoofddoek lijken het wel zusters uit het klooster.
Het toilet is een hokje 100 meter verderop op palen. Het toilet kan niet op slot, maar dat maak ik wel vaker mee hier in ZA. Binnen is er gelukkig wel een toiletpot, dat is een meevaller. Het raam is een open gat van één meter bij één meter op pothoogte en je hebt zittend een mooi uitzicht op het riviertje. Ik bedenk me wel dat het uitzicht andersom ook wel eens boeiend kan zijn, als je besluit een stukje langs het riviertje te lopen ;-p
André krijgt in plaats van een glas bij zijn biertje een emaille koffiemok. Dan liever de fles!
We eten springbok van de gril, wat erg lekker mals is.
Ondertussen zien we een toerist uitglijden over de gladde steen in het riviertje en tot aan zijn oksel is hij nat. Iedereen klapt en lacht. Hij pakt het sportief op en bedankt met opgeheven hoofd het publiek, alsof zijn theaterstuk er op zit. Zo snel is het gebeurt, denk ik nog. Met de beelden van de bezochte gevaarlijke plekken in mijn hoofd.
We bekijken de Berlin waterval (weinig water) en kopen met afdingen een Hippo van hout. Bij het kraampje zit een schattig klein kind op gekleurde dekentjes. Het kind heeft niets om mee te spelen, maar is toch zoet.
Weer terug in Hazyview kunnen we zeggen dat we ruim 4500 km door ZA hebben gereisd afgelopen weken. Inclusief de 1300 km binnenlandse vlucht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
