Hazyview

13-8
De badkamer is klein, en de deur draait ook nog eens die ruimte in. Eén voor één wringen we ons de badkamer in vanmorgen.
Er is geen vlees bij het ontbijt en de kaas lijkt een stukje in plastic platgeslagen oude boter en dan in een driehoekje afgesneden. Het witbrood is zelfgebakken, zacht, zoutloos en zoetig. Geen yoghurt. Het donker bruinbrood ziet er lekker uit maar valt uit elkaar zodra het gesneden wordt. Crackers met jam en een eitje kan ook wel een keer, het voelt ook wel een keer goed niet alles in overvloed te hebben. (verwende apen!-).

Na het ontbijt gaan we met onze net gewassen auto (wordt gewoon gedaan) weer richting grens. Nu weten we wat er van ons verwacht wordt! Echter....bij het ZA immigratie kantoor worden we gescheiden. André mag direct na de stempel door. Ik moet een foto maken en twee duim en volle handafdrukken maken. Het gaat nogal klungelig, omdat ik niet helemaal weet in welke volgorde en op welke manier ze een foto willen. Gelukkig krijg ik ook een stempel. Oké, we kunnen door.
We rijden naar het volgende grenshokje. Paspoorten controleren en koffer openmaken. En dat doen we ook netjes.
"Welkom in Zuid Afrika" roep ik met een lach naar de beambte als wij de koffer weer dicht hebben. Hij lacht een beetje beschamend terug; "yes welcome to Zuid Afrika". Zo, nu op weg naar Hazyview. Dacht je, na 1 km politiecontrole, van de weg af. Politie, Rijbewijs tonen.

We kunnen weer. Weer ontzettende diversiteit van natuurgebieden. Het ene moment lijkt het groen Canada, het volgende moment dor Spanje. Het is warm onderweg. De temperatuur stijgt naar 30 graden. Wat moeten de boeren en hun beestjes het hier moeilijk hebben. Geen water te bekennen.

We zien de richtingsborden Ermelo, Nelspruit, Hoedspruit en Chrissiesmeer....Chrissiesmeer?
Onderweg zie je trouwens soms leuke verkeersborden.

We stoppen in Whiteriver voor een bakkie cappuccino en een pannini, Nog even een toiletbezoekje. Goh zie ik het goed, het toiletpapier zit hier opgesloten met een dik hangslot.

Voordat we bij het Rissington Inn hotel zijn moeten we een hobbelig kilometer lang zandpad nemen. Je twijfelt of je wel goed zit, maar de bordjes wijzen toch echt die kant op.

Bij het zwembad horen we voor het eerst dat er gezwommen wordt. "Water is nog wel koud" zegt het Nederlands jochie.
Na het inchecken krijgen we een huisje met uitzicht op het heuvelachtige landschap. Bij de welkomstboodschap op papier zit een klein kaartje waarop staat dat geen enkele politie, je bij het aanhouden, om cash geld mag vragen om de boete te betalen. Je moet dan altijd eisen dat hij naar het politiebureau met je gaat, en je moet altijd een afschrift krijgen van de betaling. Bel dit nummer als het je overkomt. Zo, dat is een binnenkomer.