Oudjaarsdag

Het is al stralend weer. Het zwembad schittert in de zon. We hebben goed geslapen vannacht. Helaas vanmorgen opnieuw geen warme douche. Dan maar met een koud nat lapje wassen. Heerlijk rustig en relaxed beginnen we op het buitenterras aan een heerlijk ontbijt. Vogeltjes heten de dag welkom met een andere melodie dan die wij kennen.

Na het ontbijt is het wachten op de huurauto. Een uit de kluiten gewassen Toyota Fortuner wordt geparkeerd. Nog maar 800 km mee gereden. Wij zijn de tweede klant.

Eens proefrijden. Doel; lunch op locatie in de buurt, aan de rand van de Helderberg. Helaas, het bordje bij het buiten terras geeft aan 'gesloten, i.v.m. voorbereiding oud en nieuw'. Dat zal wel bij meer restaurants zijn.

Dan maar langs de Shell. Daar broodjes, beleg en melk halen.

De weg naar het resort weer snel teruggevonden.

Op oudjaarsavond zijn we uitgenodigd voor het diner bij Michael en Suzie. Met de braai natuurlijk. Een ouder echtpaar, onze Duitse buren, hebben een verrassend frisse aardappelsalade gemaakt. Zij blijven bijna 3 maanden hier, tot eind maart! In het appartement verblijft een Duits stel van ongeveer 50 jaar. Zij brengen de wijn mee. Zij zijn bevriend geraakt met Michael en Suzie omdat zij voor hen jaren geleden een gipsafdruk van een R.R. gebit mee hebben genomen naar Duitsland om daar een soort beugel van te laten maken. In Z.A. kunnen ze dat niet. De hoektanden die verkeerd stonden zouden anders getrokken moeten worden en dan kan de hond geen vlees meer eten.

Twee Duitse vrienden zijn ook uitgenodigd. Zij verblijven ook 3 maanden in een appartement om de hoek in Somerset West Strand, aan de kust. Opvallend is dat alle gasten uit Berlijn of uit de buurt van Berlijn komen.

Duitse feestmuziek klinkt op de achtergrond. Zijn we in Duitsland?

Worst uit Namibië, speciaal gekruide gehaktballen en super malse lamskoteletten van de buurtslager worden met tussenpozen op de braai gebakken. Michael heeft een groenteschotel uit de oven, van vergeten groenten, op tafel gezet. Hij is de kok in huis en gaat vooral voor gezond. Maakt alles zelf, geen pakjes of zakjes. Zelfs de kruiden stelt hij samen.

Er wordt gezellig gekletst en we kunnen ons Duits ophalen. Althans ik moet in alle drukte wel erg mijn best doen om het verhaal te volgen, ik hoor de helft niet door de nog niet helemaal over zijnde middenoorontsteking. Soms verstaan ze mij niet omdat ik te zacht spreek (en ik hoor mijzelf dubbel zo hard praten).

Het is erg gezellig. We horen geen vuurwerk in de omgeving en dat blijkt er ook niet te komen, verboden. Op enkele stranden wordt vuurwerk af gestoken, maar niet in de wijken. Het is vooral de donkere bevolking die naar het vuurwerk gaat kijken. Volgens zeggen hebben zij het recht in handen genomen nu het strand te mogen bezetten tijdens de jaarwisseling. Vroeger was dit uitsluitend voor de blanken.

Ook de volgende dag zal de donkere bevolking op het strand vertoeven. Daarna volgt de schoonmaak, van alles wat achter gebleven is. Dat doen dan weer de blanken met een enkele nieuwe generatie donkere Afrikaner. Ons wordt afgeraden de komende dagen naar het strand te gaan.

Eind van de avond leest de oudere man Achim, wat hilarische gedichten voor uit een vaal versleten groen boekje. Hij kent de gedichten bijna uit zijn hoofd. Heel bijzonder. Het is een bundel korte gedichten. Achim vindt de verhaaltjes zelf erg grappig. Wij lachen dan weer om Achim, die de clou van het verhaal van een vlo, die in de decolleté van een dame valt, nog eens uitlegt.

André geeft aan dat dit vroeger vaak gebeurde, niet iedereen had tv of de tv aan. En ook hier in het guesthaus is maar 1 tv te vinden (in de honden huiskamer). Het voelt ook een beetje als het verleden vanavond.

We spreken met de Duitse gasten veel over vroeger, over hoe het er aan toe ging aan de grens oost-west Berlijn.

Het is 24 uur (23 uur) en we toosten op het nieuwe jaar. Er worden sterretjes uitgedeeld, waar we onze wens mee in de lucht mogen schrijven.